böyle durumlarda sözler değil, tavırlar, acımızın hakikiliği hatta gücü değil, çevredeki havaya uyum yeteneğimiz önemlidir. sigaranın o kadar sevilmesi, nikotinin gücünden değil, bu boş ve anlamsız alemde, insana anlamlı bir şey yaptığı duygusunu kolaylıkla vermesindendir, diye düşünürüm bazan.
Edit: Sigara, toplumsal bir suçluluk, bireysel bir özgürlük alanı olmuş. Acıyı erteleme, aşka ara verme, kendiyle baş başa kalma, hayatı küçümseme. Çaresizliğin silahı. Hiçbir din, tütünü yasaklamamış. Zararları bilinmiyordu da ondan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder